به گزارش قم نا ، حرم مطهر حضرت معصومه(س) از ساعات ابتدایی دیشب پذیرای هزاران تن از زائران و مجاوران است که به منظور عرض تبریک میلاد خجسته امام رضا(ع) به محضر مبارک کریمه اهل بیت(ع) وارد این مکان مقدس شده اند.
بسیاری از شهروندان قمی به همراه زائران حضرت معصومه(س) در شب یازدهم ذی القعده با در دست داشتن نقل و شیرینی و تقسیم آن، این عید بزرگ را به یکدیگر تبریک و تهنیت گفته و برای جامعه اسلامی آرزوی خیر و برکت می کنند.
آستان مقدس حضرت معصومه(س) نیز دیشب و امروز برنامه های شاد و متنوعی همچون مولودی خوانی، مدیحه سرایی مداحان اهل بیت(ع) و سخنرانی های مذهبی برای زائران بارگاه ملکوتی حضرت معصومه در نظر گرفته است.
در روز میلاد مسعود حضرت ثامن الحجج، امام علی بن موسی الرضا(ع)، حرم مطهر حضرت معصومه، خواهر بزرگوار آن امام همام مملو از عاشقان و شیفتگان اهل بیت عصمت و طهارت شده است که ضمن تبریک این عید بزرگ، برای ظهور منجی عالم بشریت حضرت مهدی موعود(عج) دست به دعا و مناجات برداشته اند.
در شب میلاد امام هشتم، حضرت ثامن الحجج، برنامه های متنوعی در دیگر اماکن مذهبی شهر مقدس قم، مسجد مقدس جمکران و بقاع متبرکه امامزادگان برگزار شد و این برنامه ها امروز نیز ادامه خواهد داشت.
به همت شهرداری قم و همچنین هیات مذهبی، مساجد و جمعی از جوانان پرشور شهر قم نقاط مختلف شهر به صورت زیبایی چراغانی شده است و جلوه های زیبایی در این شهر پدید آمده است.
یازدهم ذی القعده مصادف با سالروز میلاد مسعود حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) است که بارگاه ملکوتی آن امام همام در شهر مشهد و همچنین بارگاه ملکوتی خواهر گرامی آن حضرت در شهر قم مامن دلدادگان و شیفتگان خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) شده است.
امام علی بن موسی الرضا (ع) هشتمین امام شیعیان، در سن 35 سالگی عهده دار مسوولیت امامت و رهبری شیعیان شدند و حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختی ها و رنج بسیاری را بر امام روا داشتند و سر انجام مامون عباسی ایشان را در سن 55 سالگی به شهادت رساند.
نام مبارک امام هشتم علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان «رضا» به معنای «خشنودی» است. یکی از القاب مشهور حضرت «عالم آل محمد» است. این لقب نشانگر ظهور علم و دانش ایشان است.
پدر بزرگوار ایشان امام موسی کاظم (ع) پیشوای هفتم شیعیان بودند که در سال 183 ﻫ.ق. به دست هارون عباسی به شهادت رسیدند و مادر گرامیشان «نجمه» نام داشت.
حضرت رضا (ع) در یازدهم ذیقعدﺓ الحرام سال 148 هجری در مدینه منوره دیده به جهان گشودند.
امام رضا(ع) تا قبل از هجرت به مرو در مدینه زادگاهشان ساکن بودند و در آنجا در جوار مدفن پاک رسول خدا و اجداد طاهرینشان به هدایت مردم و تبیین معارف دینی و سیره نبوی می پرداختند. مردم مدینه نیز بسیار امام را دوست می داشتند و به ایشان همچون پدری مهربان می نگریستند. تا قبل از این سفر با اینکه امام بیشتر سال های عمرش را در مدینه گذرانده بود، اما در سراسر مملکت اسلامی پیروان بسیاری داشت که گوش به فرمان اوامر امام بودند.
مامون عباسی که بعد از قتل برادر خود امین به خلافت رسیده بود، با مشاورت وزیر خود فضل بن سهل تصمیم گرفت تا دست به خدعه ای بزند. او تصمیم گرفت تا خلافت را به امام پیشنهاد دهد و خود از خلافت به نفع امام کناره گیری کند، زیرا حساب می کرد نتیجه از دو حال بیرون نیست، یا امام می پذیرد و یا نمی پذیرد و در هر دو حال برای خود او و خلافت عباسیان، پیروزی است. زیرا اگر بپذیرد ناگزیر، بنابر شرطی که مامون قرار می داد ولایت عهدی آن حضرت را خواهد داشت و همین امر مشروعیت خلافت او را پس از امام نزد تمامی گروه ها و فرقه های مسلمانان تضمین می کرد. بدیهی است برای مامون آسان بود در مقام ولایتعهدی بدون این که کسی آگاه شود، امام را از میان بردارد تا حکومت به صورت شرعی و قانونی به او بازگردد. در این صورت علویان با خشنودی به حکومت می نگریستند و شیعیان خلافت او را شرعی تلقی می کردند و او را به عنوان جانشین امام می پذیرفتند. از طرف دیگر چون مردم حکومت را مورد تایید امام می دانستند لذا قیامهایی که بر ضد حکومت می شد جاذبه و مشروعیت خود را از دست می داد.
او می اندیشید اگر امام خلافت را نپذیرد ایشان را به اجبار ولیعهد خود می کند که در اینصورت بازهم خلافت و حکومت او در میان مردم و شیعیان توجیه می گردد و دیگر اعتراضات و شورشهایی که به بهانه غصب خلافت و ستم، توسط عباسیان انجام می گرفت دلیل و توجیه خود را از دست می داد و با استقبال مردم و دوستداران امام مواجه نمی شد. از طرفی او می توانست امام را نزد خود ساکن کند و از نزدیک مراقب رفتار امام و پیروانش باشد و هر حرکتی از سوی امام و شیعیان ایشان را سرکوب کند. همچنین او گمان می کرد که از طرف دیگر شیعیان و پیروان امام، ایشان را به خاطر نپذیرفتن خلافت در معرض سووال و انتقاد قرار خواهند داد و امام جایگاه خود را در میان دوستدارانش از دست می دهد.
وقتی امام وارد مرو شد، مامون در مجلسی که همه ارکان حکومت خود حضور داشتند به امام پیشنهاد خلافت داد و وقتی این پیشنهاد مورد موافقت امام رضا قرار نگرفت، در مجلسی خصوصی به اجبار مقام ولایتعهدی را به امام رضا پیشنهاد داد. امام این پیشنهاد را قبول کرد به شرطی که نه در امور حکومت و نه در عزل و نصبی دخالت داشته باشد.
مامون که پیوسته شور و اشتیاق مردم نسبت به امام و اعتبار بی همتای امام را در میان ایشان می دید و خدعه هایش بی اثر ماند، در سحرگاه آخر صفر سال 203 هجری قمری امام رضا(ع) را به شهادت رساند.
منبع : ایرنا
