به گزارش قم نا ، هرساله ماه دوم از فصل تابستان برای برخی جوانان حال و هوای عجیبی دارد، گاه پر از استرس و گاه پر از شادی و خنده‌های از سر شوق، شادی از قبولی در آزمون پذیرش دانشگاه‌ها و استرس از ترک خانواده و قدم گذاشتن در محیطی جدید دور از شهر و کاشانه، روزهایی که باید بار و بنه را جمع کنی و بر دوش گذاری و راهی مقصدی شوی که قرار است آینده‌ات را رقم بزند؛ این مقصد منزلگاه جدیدی است که روزهای ویژه‌ای را برای هر شخصی در طول زندگی رقم میزند؛ خوابگاه دانشجویی!
روزهای دانشجویی با تمامی تلخی‌ها و دوری از خانواده اما دورانی شیرین است و این شیرینی زمانی دوچندان می‌شود که فکر و اندیشه محل زندگی در این مدت تحصیلی ذهن را پریشان نکند، زمانی می‌توان با فراغت بال در عمق درس‌ها و فراگیری دانش فرو رفت که نگران شام و نهار روزانه نباشی و این‌ها زمانی مهیا می‌گردد که مسئولان دانشگاهی قبل از پذیرش دانشجو برایش چاره‌اندیشی کنند.
هر ساله با آغاز زمان انتخاب رشته و دانشگاه، دانشجویان در هنگام انتخاب رشته و محل آموزشی اولویت‌هایی را برای خود مدنظر قرار می‌دهند که یکی از این اولویت‌ها وجود خوابگاه مناسب در شهر مورد نظر است، برای بسیاری از خانواده‌ها وجود خوابگاه در مکان تحصیل مهمترین اولویت برای ادامه تحصیل فرزندان است و اگر با عدم وجود خوابگاه روبه رو گردند یا از انتخاب آن دانشگاه صرف نظر می‌کنند و یا در صورت قبولی فرزندشان از رفتن به آن شهر و دانشگاه خودداری می‌کنند و این مشکلی است که دانشگاه‌های قم با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
نبود خوابگاه‌های دانشجویی به میزان کافی در شهر قم یکی از دلایلی است که مانع از جذب بالای دانشجو در این شهر شده است و حتی برخی افراد هم که این رشته محل‌ها را انتخاب می کنند پس از اطلاع فقدان خوابگاه‌های دانشجویی به امید قبولی در دانشگاهی با امکانات رفاهی و آموزشی بهتر یک سال دیگر چشم انتظار قبولی در کنکور می‌نشینند.
خبرها حاکی است که طی سالیان گذشته بسیاری از پذیرفته‌شدگان در دانشگاه‌های قم بعد از ورود به این دانشگاه تا مدتی به دلیل عدم وجود خوابگاه و مهیا نبودن امکانات، سرگردان بوده‌اند و یا در نمازخانه‌ها و مهمانسراها روز و شب گذرانده‌اند؛ باید گفت که این مسئله برای شهری همچون قم غیر قابل تصور است و نباید مراکز آموزشی این شهر خالی از امکانات رفاهی و آموزشی باشد.
متاسفانه در سال‌های گذشته خوابگاه‌های دانشگاه قم تنها به دانشجویانی تعلق می‌گرفت که سال دوم به بعد تحصیلی را می‌‌گذراندند و دانشجویان سال اولی باید از خوابگاه‌های خصوصی که با هزینه‌های سرسام آور که تقریبا 6 برابر هزینه خوابگاه داخل دانشگاه بود استفاده می‌کردند و این مشکل سبب کاهش تمایل دانشجویان برای آمدن به این دانشگاه می‌شد.
البته باید گفت که امکان ارائه خوابگاه به دانشجویان ترم اول با شرایطی خاص نیز صورت می‌گیرد و دانشجویانی که دوره تحصیلات تکمیلی و دکتری را سپری می‌کنند و افرادی که از رتبه‌های برتر تک رقمی و دورقمی برخوردارند و همچنین دانشجویانی که دچار معلولیت‌های جسمی حرکتی باشند از امکان استفاده از خوابگاه بهره‌مند می‌شوند.
فهیمه محمدی از دانشجویانی است که در سال گذشته در دانشگاه قم پذیرفته شد، وی از جمله کسانی است که یک سال از دوران تحصیل خود را بدون خوابگاه دولتی گذراند.
وی در خصوص مشکلات خوابگاه خود طی این یک سال گفت: فاصله زیاد و دوری به دانشگاه اصلی‌ترین مشکل من در طی یک سال تحصیلی بود.
وی که اهل کاشان است افزود: تا زمانی که دانش آموز بودم و در شهر خودمان زندگی می‌کردم حتی یک خیابان آنطرف‌تر از منزلمان را به تنهایی نمی‌رفتم اما بعد از آمدن به دانشگاه مجبور شدم این فاصله طولانی مسیر دانشگاه تا خوابگاه را طی کنم آن هم در ساعاتی از شب در فصل زمستان که ساعات پایانی کلاس‌های ما 6 بود و دیگر هوا تاریک شده بود.
وی مشکل دیگر را کرایه بالای خوابگاه ذکر کرد و ادامه داد: از دیگر مشکلات ما تهیه غذا بود از آنجا که در خوابگاه ما سلف سرویس وجود نداشت و مسیرمان به دانشگاه هم دور بود ناچار بودیم بسیاری از اوقات خود به آشپزی و تهیه غذا بپردازیم که آن هم به دلیل کمبود امکانات در خوابگاه و گاه فشار امتحانات و درس‌ها به راحتی میسر نبود.
دانشگاه قم از پنج خوابگاه بهره‌مند است که از این تعداد سه خوابگاه مختص دانشجویان پسر و دو خوابگاه مختص دانشجویان دختر است که این تعداد در مقابل ظرفیت پذیرش دانشگاهی این دانشگاه بسیار محدود است.
خیرالله رهسپار معاون دانشجویی دانشگاه قم با اشاره به تعداد خوابگاه‌های دانشگاه قم گفت: از این پنج خوابگاه، سه خوابگاه الغدیر، شهید میرباقری و شهید گل‌آور مربوط به دانشجویان پسر و دو خوابگاه کوثر و فاطمیه مخصوص دختران است.
وی با بیان اینکه در خوابگاه خواهران 900 دانشجو حضور دارند، ادامه داد: خوابگاه الغدیر 380 دانشجو، شهید باقری 450 دانشجو و شهید گل‌آور نیز 460 دانشجو را در خود جای می‌دهد.
رهسپار متوسط هزینه ماهیانه طبخ و تهیه غذا در دانشگاه را حدود 330میلیون تومان عنوان کرد و گفت: به طور میانگین ماهانه میزان تعداد نهار و شام دانشجویی 65 هزار پرس و صبحانه 25 هزار پرس است و همچنین میزان توزیع ناهار و شام بین کارکنان دانشگاه حدود 4 هزار پرس است.
معاون دانشجویی دانشگاه قم از هزینه 18 میلیون تومانی خرید تجهیزات آشپزخانه خبر داد و گفت: در بخش‌های دیگر رستوران‌ها نیز 16 میلیون تومان صرف شده است.
وی با اشاره به محدودیت‌های خوابگاهی دانشگاه قم گفت: اکنون 70 نفر از دانشجویان پسر و 90 نفر دانشجوی دختر در خوابگاه‌های دانشگاه مفید ساکن هستند.
با این حساب می‌توان گفت وجود اعتبارات است که می‌تواند فراهم‌کننده امکانات لازم برای دانشجویان باشد و در مقابل کمبود اعتبار به شکلی مخرب بر رفاه و امنیت و آسایش دانشجویان تاثیر می‌گذارد.
متاسفانه طبق اطلاعات موجود خوابگاه شهید باقری و گل‌آور از امکانات رفاهی همچون آسانسور و تاسیسات مناسب و تهویه بی‌بهره است که این امر توجه مسئولان را می‌طلبد.
البته مشکلات خوابگاه‌های دانشجویی استان قم مسئله دیروز و یا امروز نیست بلکه مشکلی است که سالیان سال دانشجویان این استان با آن روبه رو هستند و حتی در سال 90 در زمان استانداری حجت‌الاسلام موسی‌پور قرار شد با واگذاری اراضی دولتی به دانشگاه‌ها و استفاده از ظرفیت‌های بخش خصوصی این مشکل رفع شود که متاسفانه تا به حال راه به جایی نبرده و همچنان سردرگریبان است.
گاه از سوی مسئولین نیز شنیده می‌شود که از ابتدا عدم ارائه خوابگاه به دانشجویان در دفترچه‌های ثبت نام اطلاع داده شده و دانشگاه وظیفه قانونی در این خصوص ندارد و دانشجویان می‌توانند در صورت تمایل دست به انتخاب رشته در این شهر بزنند اما باید پرسید آیا این مسئله راه حل اصلی مشکل است؟ آیا می‌شود در شهری که ام القرای جهان تشیع است و ظرفیتی عظیم در تربیت دانشجویان و جوانان این مرزوبوم دارد، عدم امکانات رفاهی مانع جذب دانشجو و دانش‌پژوه شود؟
به نظر می‌رسد به عنوان یک راهکار کوتاه مدت می‌توان با همکاری برخی از نهادها از ظرفیت‌های موجود در حوزه گردشگری استان برای پاسخگویی به مشکل خوابگاه‌های دانشجویی بهره برد.
برخی از هتل‌های استان قم این آمادگی را دارند تا با کیفیت مناسب به ارائه خدمت به دانشجویان بپردازند و اگر مسئولان دانشگاهی هماهنگی‌های لازم را انجام دهند می توان از همین ظرفیت‌ها به بهترین شکل استفاده کرد.
از سوی دیگر نیاز است تا در کنار دانشگاه‌ها و با استفاده از ظرفیت بخش خصوصی مکان‌های جدیدی برای اسکان دانشجویان تاسیس شود که نیازهای رفاهی آنها را تامین کند، در این میان باید مد نظر داشت که هزینه در حوزه آموزشی شاید به طور مستقیم بازگردانی نداشته باشد اما در نهایت سودهای کلانی را به کشور باز می‌گرداند که صدها برابر میزان آن هزینه‌هاست.
***************
گزارش: زهرا اسدی
منبع : فارس
