به گزارش قم نا ، در دعای روز سیزدهم ماه رمضان میخوانیم: اللهمّ طَهّرنی فیهِ من الدَنَسِ والأقْذارِ وصَبّرنی فیهِ على کائِناتِ الأقْدارِ ووَفّقْنی فیهِ للتّقى وصُحْبةِ الأبْرارِ بِعَوْنِکَ یا قُرّةَ عیْنِ المَساکین.
خدایا پاکیزه‌ام کن در این روز از چرک و کثافت و شکیبائیم ده در آن به آنچه مقدر است شدنى‌ها و توفیقم ده در آن براى تقوى و هم نشینى با نیکان به یاریت اى روشنى چشم مستمندان.
اللهم طهرنی فیه من الدنس و الاقذار
هنگامی که انسان گناه و معصیت پروردگار خویش را انجام میدهد به تحقیق که آن گناه و معصیت اثر سویی بر ظاهر و باطن آن انسان می گذارد به طوری که در روایات است که با انجام هر گناهی لکه سیاهی بر قلب انسان می نشیند که آن لکه سیاه با مرور زمان و انجام گناهان بیشتر، افزوده میگردد و باعث سیاه شدن دل انسان می‌شود به طوری که دیگر حقایق الهی را نمیتواند بشنود و به مخالفت با آنان میپردازد، پس انسان برای آن که از آلودگیهای گناهان پاک و طاهر گردد باید از یگانه پروردگار عالم مدد بجوید و از او بخواهد که گناهان او را بیامرزد تا از آلودگیها نیز خلاصی یابد چرا که تنها با آمرزش و غفران الهی است که انسان از پلیدیها و زشتیهای گناه پاک میگردد و خداوند متعال نیز در قرآن به بندگان خود اینگونه بشارت میدهد: “قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطو من رحمه الله ان الله یغفرالذنوب جمیعا انه هو الغفور الرحیم”یعنی “بگو از رحمت خداوند نومید نشوید، براستی که خداوند همه گناهان را می بخشد، همانا او آمرزنده و مهربان است.” پس ما نیز در این روز از خداوند می خواهیم که ما را جزو توبه کنندگان واقعی از گناهان قرار داده تا از پلیدی ها و زشتی های گناه که ما را روسیاه درگاهش نموده است، پاک گرداند...
و صبرنی فیه علی کائنات الاقدار...
خداوند در قرآن می فرماید: “و لبنلونکم بشیِ من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشران یعنی “و امتحان می کنیم شما را به وسیلهای از ترس و گرسنگی و نقصان و ضرر از اموال و خودتان و میوههایتان (در باغها) و بشارت باد بر صابران” که این آیه نشان دهنده آن است که انسان در تمام مراحل زندگی برای رشد و ترقی و ارزیابی عملکردش امتحان میگردد و کسانی در این امتحان پیروز میگردند که بر تقدیرات الهی راضی بوده و بر مشکلات و مصائب صبر نمایند.
هنگامی که مصیبتی بر آنان وارد شد، بگویند: “انا لله وانا الیه راجعون”یعنی همه ما برای خداییم و به سوی او باز می گردیم” که خداوند نیز در عوض صبر و ایمان آنها در قرآن می فرماید: ”اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمه و اولئک هم المهتدون” یعنی “آنان گروهی هستند مخصوص به درود و الطاف الهی و رحمت خاص پروردگار و آنان خود هدایت یافتگانند” که ما نیز در این روز از خداوند می خواهیم که ما را جزو صابران واقعی بر آنچه که تقدیر او بر ما می باشد قرار دهد...
و وفقنی فیه لتقی و صحبه الابرار بعونک یا غره عین المساکین
همانطور که در دعای روزهای قبل تذکر دادیم “ان اکرمکم عندالله اتقکم” یعنی “به درستی که گرامیترین شما نزد خداوند تقوا پیشه ترین شماست” و برای آنکه ما نزد پروردگار خویش دارای اجر و قربی باشیم باید تقوای الهی را پیشه کنیم که تقوا یک کلام به مفهوم انجام واجبات و ترک محرمات الهی میباشد که انسان را به مقامهای والای دنیوی و اخروی میرساند که یکی از آن مقامات این است که انسان تقوا پیشه و پرهیزکار طبق آیه قرآن نزد پروردگار خویش دارای حرمیت می گردد چنانچه خداوند در تمام امور در دنیا و آخرت او را کفایت میکند...
رابطه تنگاتنگی بین تقوا و مصاحبت با نیکان می باشد چرا که انسان تقوا پیشه هیچ گاه با بدکرداران و کسانی که معصیت پروردگار خویش را انجام می دهند مصاحبت و معاشرت نمی کند چرا که خود خداوند نیز در قرآن می فرماید «قل لایستوی الخبیث والطیب» یعنی “بگو که خبیث و آلوده به کثافات و طاهر و پاکیزه مساوی نمی باشند” تنها مصاحبت تقواپیشگان با نیکان و ابرار است چرا که خود نیز از نیکان و ابرار هستند. زیرا کسی به درجه ابرار و نیکان نرسد مگر اینکه تقوای الهی را پیشه سازد که ما نیز در این روز از خداوند می خواهیم که به ما توفیق دهد تا با رعایت تقوا و پرهیزکاری به مصاحبت با نیکان و ابرار نایل گردیم. ان شاءالله که تابع باشیم.
منبع : ایکنا
