به گزارش قم نا ، در سرپژوه این شماره که به قلم امید نیک داد نوشته شده است، به اهداف و ضرورت‌های تربیت تبلیغی و همچنین سیاست‌های فصلنامه، واکاوی این دو واژه(تربیت و تبلیغ)، نوع ارتباط و همچنین تعریف اصلی تربیت تبلیغی پرداخته شده و مطالبی با توجه به گفت‌وگوهای مطرح‌شده در فصلنامه ارائه شده است.
در مقاله اول این فصلنامه به عنوان صفات و ویژگی‌های تربیتی مبلغان از منظر قرآن کریم به قلم احمد شم‌آبادی و سعید بهشتی آمده است: تبلیغ یکی از مسائل اساسی در حیات اجتماعی است که متعلق به دوره خاصی از زمان نیست. تبلیغ در قرآن به بلاغ، بیان، تبیین آمده و بیان شده که یکی از وظایف مقدس و مهم انبیاء، علماء، متفکران، دانایان و مصلحان است. با این زمینه، سئوال اساسی این خواهد بود که مبلغان برای چنین رسالت و وظیفه مهمی باید دارای چه صفات و ویژگی‌هایی باشند؟ در این تحقیق (که جزء تحقیقات کیفی است) اطلاعات و مواد اولیه تحلیل به روش کتابخانه‌ای گردآوری شده و سپس مورد تجزیه و تحلیل عقلانی قرار گرفته و در نهایت، زمینه بکارگیری و استفاده از آن در حوزه تربیت و تبلیغ فراهم شده است. این مطالعه با نگاهی تربیتی به صفات و ویژگی مبلغان الهی، آنها را در سه بعد شناختی، عاطفی و رفتاری مورد توجه قرار داده است.
در مقاله دوم با موضوع روش سلبی به‌مثابه روش فطری در تبلیغ دینی، بررسی ویژگی‌های روش تبلیغ «سلبی» و «پرهیزی» با تکیه بر مفاهیم قرآنی «تزکیه» و« ذکر» و مقایسه آن با روش‌های «تجویزی» و «تحمیلی» در تبلیغ دینی است. در این مقاله بیان شده است که با مقایسه همانندی‌ها و ناهمانندی‌های این دو روش (سلبی و فطری، در برابر تجویزی و ایجابی) مشخص می‌شود که در رویکرد سلبی، مبلغان به‌جای «دین دهی» از بیرون، باید تلاش کنند تا مخاطبان با مداخله و مکاشفه خود بر مبنای اصل «دین‌یابی» از درون، پی به ارزش‌های دینی ببرند. اگر راهبردهای تبلیغ دینی از حالت تجویزی (افزودن چیزی از بیرون به درون) به حالت «پرهیزی» (کشف حقیقت از درون) تغییر رویکرد دهد، آنگاه ملزم خواهیم بود که به‌جای «انتقال» ارزش‌ها به «استخراج» ارزش‌های دینی (از درون) همت داشته باشیم. این مقاله به قلم عبدالعظیم کریمی به رشته تحریر درآمده است.
در مقاله سوم با عنوان ضرورت و قلمرو «فقه فرزندپروری» که نویسنده آن سید نقی موسوی است به این مطلب اشاره دارد که فقه فرزندپروری در تربیت دینی فرزندپروری از ابتدای خلقت مورد ابتلای والدین بوده و سبک‌های آن نیز در دهه‌های اخیر مورد توجه علومِ رفتاری قرار گرفته است. فرزندپروری فقهی و ابتناء سبکی از فرزندپروری بر احکامِ فقهی ایده‌ای است که نوشتار پیشرو به دنبال تبیین ضرورت و قلمرو آن است و از آن به «فقه فرزندپروری» یاد کرده است. برای این منظور، در ابتدا با نگاهی آسیب‌شناسانه، فرزندپروری و سبک‌های آن در میان متشرعان و جامعه اسلامی مورد بررسی قرار گرفته و سپس با تحلیل آسیب‌های موجود، ضرورت نگاه تخصصی به «تربیت اسلامی» و سپس چرایی پیش‌قدمی فقه در عرصه تعلیم و تربیت تبیین و در ادامه، ضمن تبیین مفهوم «فقه فرزندپروری»، ضرورت آن تشریح شده است.
مقاله چهارم از مصطفی عباسی مقدم است که بیشتر حول محور شیوههاى تبلیغى اسوههاى قرآنى است. در این مقاله آمده است: در مطالعه سیره هر اسوه قرآنى به شیوهاى برجسته‌تر یا وجهى بارزتر بر مىخوریم که شایسته توجه و دوراندیشی بیشتری است؛ لذا این وجه بارز و به یک معنا فصل ممیّز دعوت هر نبى یا ولىّ را در آغاز هر مبحث بهعنوان شاخصه آن اسوه ذکر کرده و به‌تفصیل از آن سخن خواهیم گفت؛ مانند نوع اسوه استقامت در تبلیغ چنانچه شعیب، اسوه اصلاح‌گرى اقتصادى و ذوالقرنین اسوه زمامدارى است. از این‌رو، تنوع اسوههاى قرآنی و گستردگى شیوههاى تبلیغى گرفته‌شده از سیره آنان نیز ثابت می‌شود.
مقاله پنجم با عنوان کارکردهای اخلاقی، اجتماعی و تربیتی علم از دیدگاه حضرت علی(ع) و راهکارهای کاربردی آموزش علوم در ایران به بررسی کارکردهای علم از منظر حضرت علی(ع) و ارائه اصولی برای آموزش علوم در ایران می‌پردازد.
در بخش بعد که عنوان چیستی و چرایی تربیت تبلیغی نام دارد به چیستی و چرایی تربیت تبلیغی در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه پرداخته شده است.
منبع : فارس
