به گزارش قم نا ، در این مطلب می خوانیم: در عصر حاضر حمل و نقل به عنوان یکی از مهمترین چالش های پیش روی کلانشهرها مطرح است. امروز از کلانشهرها به عنوان موتور اقتصاد جهانی نام می برند و لازمه کارآمد نگه داشتن این موتور، شبکه حمل و نقل مناسب است. اگر این شبکه به هر دلیل ناکارآمد باشد، عوارض ناگواری به همراه خواهد داشت که از آن جمله می توان به آلودگی هوا و پیامدهای منفی اجتماعی و اقتصادی اشاره کرد که مجموع این عوامل، باعث ناکارآمدی عملکرد شهر می شود.
امروزه همه مسوولان بر رشد و توسعه اقتصادی کلانشهر قم تاکید دارند، یکی از ملزومات این رشد و توسعه، حمل و نقل است که با گسترش این فعالیت، شدت گرفتن مصرف انرژی و به دنبال آن آلودگی های محیطی امری انکارناپذیر است، اگر بررسی مختصری بر روند نیم قرن گذشته فعالیت های حمل و نقلی درسطح جهان داشته باشیم، به این نتیجه می رسیم که سطح وابستگی به خودرو به شدت افزایش پیدا کرده و سبک زندگی اجتماعی نیز تغییر یافته است. از سوی دیگر همین موضوع حساسیت هایی را در خصوص اثرات زیست محیطی و بازتاب هایی را نیز در حوزه سلامت داشته است. به همین دلیل است که معتقدم سیاست هایی که افزایش جابجایی به خصوص با خودرو شخصی را ترویج می کنند، بسیار شکننده و ناپایدار هستند. چرا که این سیاست ها که تراکم و ازدحام ترافیکی را به دنبال خواهد داشت باعث اتلاف وقت و انرژی می شود. انتشار گازهای مضر و کاهش کیفیت هوا، استفاده از منابع تجدید نشدنی همچون گاز و بنزین، سوانح جاده ای، کاهش ایمنی و سلامتی، آلودگی صوتی، تبعیض اجتماعی و افزایش هزینه های عمومی زندگی از جمله دلایل دیگر ناپایدار بودن این سیاست ها به شمار می رود.
معتقدم که سیاست های توسعه پایدار در بخش حمل و نقل باید ضمن اینکه توانایی پاسخ به نیازهای شهروندان را داشته باشد، از بروز مشکلات فوق که باعث ناپایداری این سیاست ها می شود، جلوگیری کند. دسترسی آسان، ایمنی، سازگاری با محیط زیست و ارزان بودن، از جمله ضرورت های یک سیستم حمل و نقل مناسب است.
برای نیل به این هدف باید از فرصت های موجود در تمام بخش ها استفاده کنیم. شهروندان، دولت و نهادهای غیردولتی باید هدفشان رسیدن به این مدل حمل و نقلی باشد. این مهم با تعامل سازنده با نهادهای درگیر خدمات حمل و نقلی و البته با مشارکت مردمی در سطح وسیع محقق خواهد شد. جمعیت شهر قم از یک میلیون و 200 هزار نفر بالاتر رفته و از سوی دیگر پتانسیل جمعیت پذیری این شهر نیز بسیار بالاست. لذا باید در سیاست های حمل و نقلی، ضمن توجه به وضعیت حاضر شهر، راهبردهای لازم برای پاسخگویی به رشد جمعیت این کلانشهر نیز لحاظ شود.
سیستم حمل و نقل حال حاضر شهر قم دارای نواقص زیادی است. پایین بودن سهم حمل و نقل عمومی، سهم بالای مسافربرهای غیررسمی در جابجایی شهروندان، نامناسب بودن ساختار و کیفیت شبکه معابر برای پیاده روی، نبود مسیر مشخص برای دوچرخه و ... از جمله این نواقصی ها به شمار می رود. این محدودیت ها عوارضی را هم به همراه دارد که از آن جمله می توان به ازدحام ترافیکی، نبود جای پارک، افزایش آلودگی، کاهش سطح تحرک شهروندان، افزایش مصرف سوخت و اتلاف انرژی و ... اشاره کرد. البته طی سالیان گذشته برای رفع این مشکلات اقداماتی هم انجام شده، اما متاسفانه به دلیل ناهماهنگی در برنامه ریزی و اجرا و فقدان جامع نگری و دوراندیشی با موفقیت چندانی همراه نبوده است.
به نظر من راهبرد 'حمل و نقل یکپارچه' با هدف از بین بردن ناهماهنگی های موجود در نظام مدیریت حمل و نقلی می توان برای برون رفت از این معضل، بسیار کارآمد باشد. سیاست های حمل و نقل یکپارچه می تواند در آینده پیشرفت چشمگیری در روند سیستم های حمل و نقل پایدار ایجاد کند. کارشناسان معتقدند که افزایش ظرفیت معابر شهری تنها راه حل برای کاهش تراکم معابر شهری نیست، چرا که این کار بسیار گران تمام می شود و با توجه به منابع محدود مدیریت شهری، امکان اجرای مستمر آن وجود ندارد. از سوی دیگر با توجه به افزایش روزافزون سیستم های حمل و نقل، این موضوع نمی تواند چندان در دستیابی به اهداف پایداری در حمل و نقل ما را یاری نماید.
منبع : ایرنا
