به گزارش قم نا به نقل از قم فردا ، بعد از اینکه در یک تصمیم استانی قسمتی از خط راه آهن مسیر جاده اراک قطع شد، انتظار می رفت این مسیر بازگشایی و این خطوط زنگ زده جمع آوری شود تا راه های دسترسی مناطق شهری بیش از پیش فراهم و در دسترس شهروندان قرار گیرد.
مسیری که قرار شد تبدیل به یک پیاده رو شود این روزها وضع مناسبی ندارد و به نوعی رها شده است.
اما به نظر قضیه از زمانی شروع شد که عابدینی شهردار سابق قم در سال 89 در این رابطه بیان داشت: به استناد ابلاغیه معاونت اجرایی رئیس جمهور وقت مبنی بر تحویل مسیر راه آهن داخل شهر قم به سازمان قطار شهری، عملیات جمع آوری خطوط ریلی راه آهن از محدوده شهر قم باید انجام گردد.
وی وجود خطوط راه آهن را برهم زننده بصری و صوتی شهر عنوان داشت و افزود: خروج خطوط ریلی موجود از درون شهر به فضاهای پیرامونی شهر، علاوه بر آسایش شهروندان ساکن در این مناطق، موجب صرفه جویی در بسیاری از هزینه‌ها خواهد شد.
ولی در سفری که پورسيدآقايي مدیرعامل راهآهن جمهوری اسلامی در سال 93 به قم داشت، اختلاف بر سر این موضوع بالا گرفت.
نقطه نظری که اختلاف آقای مدیر عامل با مسئولان استانی از جمله نماینده قم، شهرداری و دیگر نهادها را علنی کرد، بحث حفظ وحتی احیای این خطوط بود که با واکنش امیرآبادی مواجه شد.
امیرآبادی معتقد است انتقال راهآهن داخل شهر در قانون بودجه 92 تصویب شده بود اما مسئولان مربوطه تاکنون این قانون را اجرا نکرده‌اند.
طرح راه آهن قم 45 سال طول می کشد!
اما در مقابل دیدگاه نماینده قم، زادخور مدیرکل راه آهن استان نظری دیگر دارد و می گوید: در حال حاضر ساخت هر کیلومتر راهآهن اعم از زیرسازی، روسازی و ریل‌گذاری بالغ بر 2 میلیارد تومان هزینه دارد به همین دلیل به نظر می‌رسد حال که کشور همواره با مشکل تامین منابع مالی برای پروژه‌ها مواجه است منطقی نیست که یک زیرساخت مهم و موجود را جمع‌آوری کرد و بعدها دوباره میلیاردها تومان برای اجرای آن هزینه کرد؛ به همین دلیل است که مدیرعامل راهآهن معتقد است با وضعیت پولی موجود طرح‌های راهآهن 45 سال طول می‌کشد تا به اتمام برسد..
این در حالی است که امیرآبادی خبر از اخذ دستور وزیر راه و شهرسازی برای جمع آوری این خطوط خبر داده و گفته بود: در جلساتی که با وزیر راه و شهرسازی و همچنین مدیر عامل راه آهن کشور برگزار شد، جمع آوری خطوط ریلی از داخل شهر قم مورد بررسی قرار گرفت و تصمیم بر آن شد تا سه سال آینده این امر محقق شود.
اما اکنون با تفاسیر بالا و با نگاهی به این خطوط در می یابیم این خطوط در کش و قوس تصمیم گیری هستند و هم اکنون هیچ فایده ای جزء ایجاد فاصله بین مناطق شهری و سلب آرامش مردم ندارند.
