به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خبر قم به نقل از فرهنگ نگار، شاید برایتان جالب باشد که بدانید بر اساس آمار مستند سازمان سینمایی، فروش فیلم ارزشمند و فاخر "محمد رسول الله(ص)" در قم به اندازه مجموع فروش یک سال و نیم سینماهای شهر قم بوده است.

این در حالی است که همین حالا نیز به موازات فروش خیره کننده آخرین اثر مجید مجیدی ، انیمیشن جذاب و دینی "شاهزاده روم" که روایتگر زندگی پر افت و خیز و عاشقانه حضرت نرجس خاتون (س) می باشد، فروش خوبی در قم داشته و جانی دوباره به کالبد نه چندان پررمق سینما در این شهر بخشیده است.

آمار فروش این دو فیلم محبوب ایرانیان و بلکه خارج از ایران، حاکی از آن است که مردم قم برخلاف آنچه به ظاهر آمار فروش سال های اخیر فیلم های سینمایی در این شهر روایت می کند، اهل سینما رفتن هستند منتهای مراتب علاقه مند به تماشای آثاری بر پرده نقره ای هستند که با علایق و باورهای آن ها قرابت و نزدیکی خاصی داشته باشد؛ چیزی که در دو اثر سینمایی اخیر به وضوح وجود دارد و به مولفه های سینمای دینی غیرشعاری و جذاب در آن ها توجه ویژه ای شده است.

چندی پیش در حاشیه یکی از همایش ها به صورت اتفاقی با مدیر یکی از سینماهای مطرح شهرمان آشنا شده و برحسب کنجکاوی های رسانه ای باب گفتگو را با او آغاز کردم؛ او در لابلای صحبت هایش ضمن گلایه از وضع فروش سینما می گفت: "اگر هر از گاهی فیلم هایی مثل محمد رسول الله(ص) و شیار 143 نباشند که باید کلاً سینما را تعطیل کنیم!"

از او درباره چرایی قهر نسبی مردم با بسیاری از فیلم های سینمایی پرسیدم که بیان داشت: "به هر حال مردم به خصوص مردم قم با فضای خاص مذهبی آن دوست دارند به همراه خانواده یکی دو ساعتی فیلمی ببینند که اولاً وقتشان را به خوبی پر کند و ثانیاً هم این که فیلمی نباشد که برای خانواده و بچه آن ها مضر باشد. متاسفانه برخی از فیلم هایی که ساخته می شود به بعضی مسایل اجتماعی و فرهنگی اشاره می کند که دیدن آن برای خانواده ها چندان مناسب نیست و انگار کارگردان برای دل خودش فیلم ساخته و چندان به مخاطبش فکر نکرده است که قرار است چه جور فیلمی را ببینند و این که آیا اصلاً مناسب و در چارچوب های دینی و شرعی هست یا خیر."

صحبت ما البته اندکی بیش از این ها به درازا کشید اما به نظرم آمد تحلیل جمع و جور این بنده خدا که اتفاقاً ادعای فضل و کارشناسی هنر هفتم را هم نداشت حاوی نکات جالبی است که می تواند بسیار راهگشا هم باشد.

این که باید برای مردم فیلم ساخت و به آرمان های دینی و ملی آن ها در فیلم های سینمایی احترام گذاشت و آثاری ساخت مثل فیلم محمد رسول الله(ص) که افراد با خیال راحت دست زن و بچه خود را بگیرند و ساعاتی از عمر خود را در فضای فرهنگی سینما به تماشای یک کار هنری ارزشمند سپری کنند.

نکته حایز اهمیت دیگر این که بی شک تولید و نمایش این گونه فیلم ها باعث می شود که علاوه بر کسب رضایت خاطر مردم، سینمادارها نیز با افزایش فروش خود ، رونقی دیگرباره را مشاهده کرده و این امر مانع از آن شود که همچون برخی سینماهای شهرستان ها قصد تغییر کاربری سینما از فضای فرهنگی به فضاهای تجاری و غیره را داشته باشند.

به هر حال مردم ما به خصوص اهالی فرهیخته این دیار مقدس علاقه مند به هنر سینما هستند اما در عین حال وسواس خاصی در فیلم دیدن دارند که باید آن را درک کرد و بدان احترام گذاشت. همین!

*: سید محمد مهدی موسوی