به گزارش قم نا ، حضرت علی(ع) در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان بی قرار راز و نیاز با خالق خویش بود و از وصال با پروردگارش می گفت در این باره می فرمودند : نه من دروغ می گویم و نه آن کسی که به من خبر داده دروغ گفته است، شبی که مرا وعده شهادت داده اند، امشب است.

نه تنها علی(ع) از شهادت خویش باخبر بود گویی مرغابی ها از قضا و قدرالهی باخبر بودند و نوحه سر داده بودند و مانع رفتن علی(ع) به مسجد می شدند در این حال بود که اهل خانه خواستند آن ها را از او دور سازند، اما امام فرمودند: آن ها را به حال خود بگذارید. آنها اکنون سروصدا می کنند اما بزودی نوحه سر خواهند داد.

امام حسن (ع) فرمودند: این چه نفوس بدی است که می زنید؟ فرمود: پسرم، نفوس بد نمی زنم ولیکن دل من گواهی می دهد که کشته خواهم شد.

در روایات تاریخی آمده است که امام علی (ع) وارد مسجد شدند و به نماز ایستادند، وقتی به سجده رفتند، ابن ملجم در حالی که فریاد می زد: للّه الحکمُ لا لک یا علی (حکم برای خداست نه برای تو ای علی) با شمشیر زهر آلود، ضربتی بر سر مبارک امام زد. این ضربت به محلّی اصابت کرد که قبلا شمشیر عمرو بن عبدود در جنگ خندق بر آن خورده بود.

این زخم فرق شکافته امام جای شمشیرهای زهرآگین کینه و خودخواهی دشمنانی بود که نمی توانستند بزرگی و عدالت گستری علی(ع) و خصایل اخلاقی او را ببینند اینان مردانی بودند که در مقابل ایستادگی و انسانیت علی(ع) به زانو درآمده بودند و فقط توانستند با تیغ ناجوانمردانه حسادت او را به شهادت برسانند.

به استناد نهج البلاغه نامه 47، این تنها علی(ع) بودند که در مقابل عمل ناجوانمردانه قاتلش به بازماندگانش برخورد انسانی با قاتل را سفارش کردند و فرمودند : او را شکنجه نکنید، اعضایش را نبرید، نگوئید چون علی را کشته باید او را تکه تکه کنیم که پیامبر (ص) فرمودند: سگ هار را هم مثله نکنید.

اینها درس اخلاق از آخرین لحظه های زندگی مردی است که در حکومت عدالت گسترش حقی از کسی اجحاف نشد و تا آخرین لحظه در بستر شهادت از بخشش و گذشت و تقوا دم زد و دیگران را به آن سفارش کرد.

اکنو علی(ع) در بستر بیماری نشسته است و چشمانی گریان که منتظر آمدن پدری مهربان است که دست نوازشگرش بر سر هر یتیمی التیام بخش است، کودکان یتیم با کاسه های شیر بر دست به دیدار پدرشان آمده اند و برای سلامتی اش دعا می کنند آنها دعا می کنند تا علی(ع) بهبود یابد و علی(ع) دعا می کند تا به دیدار محبوب خویش برسد و از دست شکنجه های مردمان زمانش آسوده شود.

امام علی (ع) در روز جمعه 13 رجب سال سی ام عام الفیل درون کعبه چشم به جهان گشود. پدرش ابوطالب و مادرش فاطمه بنت اسد بود و تحت تعلیم و تربیت پیامبر اکرم(ص) بزرگ ترین و اختصاصی ترین معلم و مربی انسانیت و اخلاقیت پرورش یافت.

امیرالمومنین(ع)نخستین کسی بود که از میان مردان به پیامبر ایمان آورد و ندای توحیدی و نجات بخش او را لبّیک گفت و در تمام 13 سال دعوت پیامبر در مکه، در خانه وی زندگی می کرد و از نزدیک شاهد ندای وحی و نزول و تفسیر آیات قرآن بود و به دلیل قرآن شناسی و قرآن مداری اش به حق، به عنوان قرآن ناطق شهرت یافته بود.

درباره جایگاه علمی و دانش امام علی(ع) در روایات به نقل از پیامبر اکرم(ص) آمده است که فرمودند: من شهر دانش هستم و علی دروازه آن است، هر کسی می خواهد وارد آن شهر گردد، باید از طریق باب آن داخل شود.

وی به دلیل ایمان ژرف و پایدار و دانش گسترده و استوار به قرآن، همواره در قضاوت ها و خطبه ها از آن بهره می جست و در مقام پاسخ گویی به شبهه، به آیات استناد می کرد.

نهج البلاغه مجموعه ای از خطبه ها، نامه ها و کلمات قصار آن حضرت (حکمت ها) است که برجای مانده است و در قرن چهارم، توسط یکی از علمای بزرگ امامیه به نام سید رضی تنظیم گردیده و از آن پس، این اثر نفیس و گنجینه بی پایان مورد بهره برداری فراوان علمی ادبی دانشمندان قرار گرفته و تعدادی از عالمان شهیر شیعه و سنی به تحقیق آن پرداخته و بر آن شرح و تفسیر نوشته اند.

همچنین امام علی(ع) راویان و شاگردان فراوانی را تربیت کرده و به جامعه اسلامی تحویل داده است از این رو کتاب ها و رساله هایی که شاگردان و اصحاب مهم آن حضرت از سخنان و نقل حدیث وی جمع کرده اند و یا به صورت املای آن بزرگوار نگارش کرده اند، بخش دیگری از جلوه های علمی و آثار بازمانده اسلامی او به شمار می روند.

حیدر نه تنها در علم آموزی بلکه در شجاعت و دلیری یگانه بود و در جنگها دوشادوش پیامبر اسلام(ص) حرکت می کرد و در عرصه میدان نشان داد که در شجاعت و فنون رزمی نیز چون علم و دانایی، سرآمد روزگار خود بود.

آن بزرگوار در تمام جنگ های زمان حضرت رسول(ص) غیر از جنگ تبوک، مشارکت داشت و بیشترین پیروزی ها به دست برومند و توانای آن حضرت نصیب اسلام و مسلمین گردید.

حکومت علی (ع) که حکومت عدل و عدالت گستری بود، آن حضرت در اجرای حق و عدالت و قانون و طرفداری و حمایت از مظلومان و محرومان، همچنین مبارزه با بی عدالتی و برخورد با ظالمان و چپاولگران، قاطع و سختگیر بود.

همچنین در قضاوت و میانجیگری و تقسیم بیت المال عادلانه رفتار کرد و مستضعفان را مورد لطف و کرم خویش قرار داد. ابوالطفیل در این باره می گوید: علی(ع) در دوران حکومت خویش افراد مستمند و بی نوا را مورد عنایت قرار می داد، روزی او را مشاهده کردم که بچه های یتیم و بی سرپرست را به دور خود فراخوانده، ناگاه تمام یتیمان را جمع کرده و سفره مناسبی بازکرد و عسل و سایر نیازمندی ها را دور هم چید و لقمه های لذیذ و عسلی بر دهان آنان گذاشت و این منظره آن چنان مؤثر و جالب بود که بعضی اصحابش گفتند: ای کاش من هم یتیم بوده و این چنین مورد الطاف علی(ع) قرار می گرفتم.

یتیم نوازی جلوه ای از زندگانی امام بود، این همان علی(ع) بود که در رکوع نمازش انگشترش را به سائل بخشید. درباره شان نزول آیه 55 سوره مائده از ابوذر آمده است: روزی همراه با پیامبر اسلام (ص) در مسجد النبی نماز ظهر می خواندیم. پس از (نماز) نیازمندی تقاضای کمک کرد، کسی به او چیزی نداد، سائل دست خود را بلند کرد و گفت: خدایا تو شاهد باش که من در مسجد رسول تو درخواست کمک کردم و کسی چیزی به من نداد در همین حال علی (ع) که در آن هنگام مشغول نماز بود با انگشت کوچک دست راست خود به آن فقیر اشاره کرد.

او نزدیک رفت و انگشتری را که حضرت همواره در دست می کرد از انگشت ایشان درآورد و رفت.

ایشان در این مدت که از خلافت دور بوده به جمع آوری قرآن پرداخته و مردم را به دین اسلام و آموزه های الهی دعوت کرده است و سلسله امامت توسط ایشان و همسر مهربانش حضرت زهرا(س) یگانه دختر نبی اکرم(ص) استمرار یافته است و پرچم عدالت به دست پیشوای دوازدهم امام زمان(عج) خواهد رسید.

** امام علی(ع) الگوی همه موحدان عالم است

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم گفت: امیرالمومنین(ع) اوج عرفان و مکاشفه شهود است، ایشان اساس و شالوده دین را، معرفت خداوند و کمال شناخت حضرت حق را توحید الهی می دانست.

حجت الاسلام و المسلمین محسن غرویان افزود: توحید و معرفت مشخصه اصلی ویژگی های رفتاری و اخلاقی امام علی(ع) است از این رو ایشان بهترین و کامل ترین الگو برای همه موحدان عالم است.

وی با اشاره به اینکه در شب های قدر باید توجه قلبی به شخصیت امام علی(ع) داشت گفت: توجه و شناخت به ویژگی های اخلاقی این امام معصوم در شکلگیری شخصیت افراد تاثیر بسزایی دارد.

استاد حوزه علمیه، افزود: در لیالی قدر باید با مطالعه در بخش های مختلف زندگانی امام علی(ع) حس معرفتی و معنوی را در خویش ایجاد کنیم و با تاسی از زندگی ایشان در مسیر عبودیت قدم بگذاریم.

**امام علی(ع) دانای بر زمین و زمان بودند

عضو هیات رییسه مجمع نمایندگان طلاب حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه امام علی(ع) دانای بر زمین و زمان بودند گفت: شخصیت امام علی(ع) جامع بود و ایشان با علم الهی دانای بر زمین و زمان و کتاب آسمانی بودند.

حجت الاسلام والمسلمین سید جلال رضوی افزود: ایشان در طول امامت خویش به جمع آوری قرآن پرداخت و شاگردان و حافظان بسیاری را تعلیم و تربیت کرد و کتاب های تفسیری و روایی بسیاری از آنان امروز برجای مانده است.

وی با بیان اینکه امروز برگزاری کنفرانس های علمی در خصوص شخصیت امام علی(ع) گویای بزرگی این امام معصوم است گفت: در جوامع اسلامی کنفرانس هایی در خصوص بخش های مختلف زندگانی، نحوه حکومت و قضاوت ایشان برپا می شود که نشانگر دانش و علم پیشوای اول شیعیان است.

وی افزود: کتاب نهج البلاغه بهترین و کاملترین راهنمای زندگی بشریت است که در آن سخنان امام به عنوان راه و روش صحیح زندگی کردن در اختیارمان قرار گرفته است.

رضوی با اشاره به الگو گیری از سیره امیرالمومنین(ع) گفت: ابعاد مختلف زندگی امام علی(ع) از جمله، فرماندهی سپاه اسلام، زمامداری نظام، پیروی و تبعیت از رسول اکرم(ص)، مبارزه، شب زنده داری، دستگیری و رسیدگی به نیازمندان، تربیت اصحاب و گذشت ایشان باید برای مردم تبیین شود تا الگوی انسانها قرار گیرد.

وی خاطر نشان کرد: کتاب های متعددی به رشته تحریر درآمده است که وجود بیکران ایشان را توصیف می کند از این رو باید با بهره مندی از این منابع با زندگانی ایشان آشنا شویم و در رفتار و کردار خود به کار گیریم.

**اندیشمندان مسیحی امام علی(ع) را صدای بشریت می دانند

رییس دانشگاه ادیان و مذاهب با بیان اینکه اندیشمندان مسیحیان امام علی(ع) را صدای بشریت می دانند اظهار داشت: جرج سمعان جرداق کتاب الامام علی صوت العدالة الانسانیه را پیرامون زندگانی امام علی امام اول شیعیان نوشته است.

حجت الاسلام و المسلمین ابوالحسن نواب افزود: همه رهبران ادیان و مذاهب در موارد مختلف ایشان را شناخته اند و درباره شخصیت ایشان قلم زده اند.

وی با اشاره به اینکه امام علی(ع) هرآنچه را که داشت در راه اسلام داد گفت: ایشان 25 سال از حکومت دور ماند و به خاطر اسلام و قرآن سکوت کرد و خم به ابرو نیاورد.

وی افزود: آن حضرت اولین کسی بودکه در پذیرش دین اسلام پیش قدم و ثابت قدم ماند و بخاطر دفاع از اسلام در جنگ ها شرکت کرد و در نهایت در محراب جانش را در راه اسلام فدا کرد.

منبع : ایرنا