به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خبر قم ، حضرت آیت‎الله عبدالله جوادی آملی امروز در مسجد اعظم در درس خارج خود با آغاز شرح سوره مبارکه زخرف گفت: سوره مبارکه زخرف مکی است و جزو حوامیم سبعه است و محور اصلی آن اصول دین مخصوصا تبیین وحی و نبوت است، سوره‎هایی که در مکه نازل می‎شدند معمولا درباره اصول دین و خطوط کلی فقه و اخلاق بود و تعبیرهای جزیی دین یا جهاد و حکومت در سوره‎های مکی نیست، در مدینه است که مسلمانان تمدنی پیدا کرده‎اند و خداوند کسانی را که ایمان آورده‎اند مورد خطاب قرار می‎دهد.

وی با اشاره به آیه «حم ﴿1﴾وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿2﴾»، افزود: در سوره مبارکه زخرف که آغازش «حم»، است سوگند خداوند به کتاب مبین است که همان طور که ملاحظه فرمودید قسم‎های قرآن در مقابل بینه نیست، اگر کسی منکر است سوگند یاد می‎کند و اگر کسی مدعی است دلیل اقامه می‎کند، ولی سوگندهای قرآن کریم به خود بینه و نه در مقابل بینه است، اگر کسی در روز به خود آفتاب سوگند یاد کند که اکنون روز است، از جنس قسم‎های قرآن است.

مفسر برجسته قرآن کریم خاطرنشان کرد: قرآن نه تنها معجزه قطعی است، بلکه یک معجزه مبین است، یعنی تبیین و بیان می‎کند، مطلب را به قدری شفاف می‎کند که هیچ شکی در آن به وجود نمی‎آید، آن قدر شفاف مدعا را با برهان ارائه می‎کند که جایی برای شک نیست، این بیان است، یعنی تبیین می‎کند، یعنی مطالب را از هم جدا می‎کند، صغرا را از کبرا جدا می‎کند، دلیل را از مدعا تبیین می‎کند، قرآن کتابی است که بیا و مبین است، یعنی هر مطلبی را به نصاب خاصش می‎رساند و وقتی تمام شد به سراغ مطلب دیگر می‎رود، اگر مرز نباشد مبهم می‎شود.

دست‎یابی به مراحل عالی قرآن جز با نماز شب ممکن نیست

وی با بیان این که خداوند در سوره مبارکه الرحمن فرمود ما به انسان بیان یاد دادیم، اظهار کرد: بر اساس سوره مبارکه الرحمن اگر جامعه‎ای را خداوند قرآن یاد داد، آن‎ها انسان می‎شوند و اگر انسان شدند سخن آنان بیان می‎شود، اگر سخن عده‎ای مبهم بود، آنان بهیمه هستند، چون بهیمه مبهم صدا می‎دهد و معلوم نیست چه می‎گوید، خود کتاب هم کتاب مبین می‎شود، یعنی خداوند حرف مبهم ندارد.

حضرت آیت‎الله جوادی آملی با قرائت آیه «إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لَّعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿3﴾وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ ﴿4﴾»، اظهار کرد: قرآن در نزد خداوند عبری یا عربی نیست، یک سلسله مطالب است نزد خدای سبحان که علو دارد و متقن و محکم است، بعد این علی حکیم را ما تنزل دادیم که خداوند قرآن را به عنوان حبل متین به زمین آویخت و نه این که انداخت، خدا این امور را به زمین می‎اندازد، اما قرآن را آویخت، اگر حبل خود به جایی محکم متصل نباشد، مشکل خودش را حل نمی‎کند، آن حبلی سودآور است که خود از جایی بلند آویخته باشد، قرآن را به زمین نینداخت بلکه قرآن را به سوی زمین آویخت.

وی گفت: آن‎ها که خیال می‎کنند خدا قرآن را همچون برف و باران نازل کرد گرچه که بگویند قرآن یک اقیانوس نامتناهی است، آخرش سرشان در آب و خاک است، باز فکرشان بوی آب و خاک می‎دهد، اما اگر قرآن به آسمان متصل شد دیگر بوی آب و خاک نمی‎دهد، بوی عرش و فرشته می‎دهد، یک طرف قرآن عربی مبین است، که با مباحث حوزه و دانشگاه حل می‎شود اما یک طرف قرآن با نماز شب و با سجاده حل می‎شود.

 استاد درس اخلاق حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: فردا که هشتم ربیع‎الاول است، سالروز شهادت امام حسن عسکری(ع) است، ایشان بیان نورانی دارند که فرمود بدانید که «ان الوصول الی الله سفر لایدرک الا بامتطاء الیل»، وصول به خداوند یک سفر طولانی است که این سفر بدون مرکب نمی‎شود، این وصول به سوی خداوند سفری است که جز با نماز شب ممکن نمی‎شود، اگر کسی خواست با مراحل بالایی قرآن ارتباط برقرار کند راهی جز نماز شب و نشستن در کنار سجاده ندارد.

حوادث جدید زمینه فهم بیشتر معارف قرآن را فراهم می‎کند

وی ادامه داد: فرمود مطالب قرآن که لفظ نیست، وقتی ما آن را از لوح محفوظ منتقل کردیم گاه به صورت عربی می‎گوییم به صورت کامل‎تر و عمق‎دارتر و گاهی به صورت سریانی برای انبیا پیشین می‎گوییم، در سوره مبارکه بروج هم می‎فرماید این قرآن «فی لوح محفوظ» است، آن جا قرآن نه عبری و نه عربی است، کسی که در محضر قرآن کریم باشد با طنابی کار می‎کند که اگر آن را تکان بدهد او را به فیض الهی نزدیک می‎کند و برای این که بالاتر برود باید عربی مبین‎اش را در حد اجتهاد برساند و سپس با نماز شب بالاتر برود و هر چه که پیش‎تر رفت و مطالبی که آورد آن مطالب بوی آب و خاک نمی‎دهد، بوی فرشته می‎دهد، وقتی شما در خانه اهل‎بیت(ع) می‎روید حرف‎هایشان این گونه است.

حضرت آیت‎الله جوادی آملی گفت: راه قرآن برای همه باز است، پیش رفتن در عمق قرآن برای کسی حرام نیست، اوج قرآن تنها برای اهل‎بیت(ع) در دسترس است نه این که حرام باشد، کسی نمی‎تواند برود، اما مراحل پایین‎ترش هم در دسترس افراد است و انسان باید تلاش کند، حوادث جدیدی هم که همچون جنگ جهانی، مشروطه و انقلاب که به وجود می‎آید سؤال‎های جدیدی را ایجاد می‎کند، الان المیزان با خیلی از تفاسیر گذشته تفاوت دارد، این سؤال‎های جدید پاسخ‎های جدیدی را هم ارائه می‎کند، نظر قرآن راجع به مباحث جدید، پاسخ‎های جدید را هم می‎طلبد اگر حادثه جدیدی پیش می‎آید انسان باید سؤال‎های جدید را نزد قرآن ببرد و پرسش‎های خود را به بهترین نحو مطرح کند.

وی اظهار کرد: اگر کسی بخواهد قرآن عربی مبین را به فارسی ترجمه کند خیلی به زحمت می‎افتد، چون زبان فارسی با همه امکاناتی که دارد، غنای زبان عربی را ندارد، «علم لدنی»، علمی در برابر حکمت و اصول و فلسفه نیست، اگر انسان این معارف را از استاد و کتاب یاد بگیرد علم عربی مبین و اکتسابی می‎شود و اگر این معارف را از نزد خداوند یاد بگیرد علم لدنی است، و این علم لدنی بالاصاله به معصومان(ع) داده است و شاگردان اینان به هر اندازه که به آن‎ها نزدیک شوند از این علم سهمی می‎برند.

منبع : رسا